Architekci gniazd: dzięcioł i modraszka

Dwa podejścia do tego samego celu

Dzięcioł duży (Great Spotted Woodpecker)

• Atut specjalny: Persistent Carving / Construction
• Gniazdowanie: dziuple w martwych/drzewach zamierających (wykute)
• Dieta: larwy owadów pod korą; dodatkowo nasiona, orzechy, jaja
• Rozpiętość skrzydeł: 34–39 cm • Masa: 80–125 g • Długość życia: ~11 lat

Rola ekosystemowa

Dzięcioły są „inżynierami ekosystemów”: ich dziuple stają się schronieniem dla sikor, muchołówek, płazów czy nietoperzy. Im więcej starych drzew pozostawiamy – tym bogatsza różnorodność gatunkowa.

Modraszka (Blue Tit)

• Atut specjalny: Excellent Nest Building
• Gniazdowanie: dziuple/szczeliny i skrzynki lęgowe
• Dieta: owady i pająki; zimą nasiona i orzechy
• Rozpiętość skrzydeł: 18–21 cm • Masa: 9–12 g • Długość życia: ~10 lat

Praktyka budkowa

W ogrodach i parkach modraszki chętnie zajmują budki lęgowe. Wysokość wlotu ~2–3 m i średnica otworu 28 mm ogranicza konkurencję. Utrzymanie mozaiki krzewów w pobliżu zwiększa dostęp do pokarmu dla piskląt.

Dzięcioł wykuwa dom od zera, modraszka znakomicie adaptuje gotowe przestrzenie. Oba gatunki są „architektami” swoich rodzin.